23 MAY 2024 · Julia Keilowa projektowała przedmioty codziennego użytku w stylu art déco, a artystyczne wykształcenie i doświadczenie rzeźbiarskie sprawiły, że wypracowała własny, wyrazisty styl. Dzięki popularności platernictwa, techniki pokrywania wyrobów z metali nieszlachetnych cienką powłoką srebra lub złota, przedmioty jej projektu trafiły na salony II Rzeczpospolitej, a sama Keilowa zyskała sławę i uznanie. O randze obiektów i statusie Keilowej świadczy fakt, że już w latach 30. usiłowano naśladować jej styl, pojawiły się nawet falsyfikaty jej wytworów. Dziś metaloplastyka Keilowej należy do kanonu arcydzieł polskiego wzornictwa, a jej prace są poszukiwane na rynku kolekcjonerskim, pożądane w kolekcjach publicznych i prywatnych. Wystawa Julia Keilowa. Projektantka to dotąd najszersza prezentacja jej twórczości, obejmująca wykonane ręcznie unikaty i prace rzeźbiarskie. Po wystawie oprowadzają kuratorki: Agnieszka Dąbrowska, Monika Siwińska, Lena Wicherkiewicz Więcej o wystawie: https://muzeumwarszawy.pl/wystawa/julia-keilowa-projektantka/

23 MAY 2024 · Art déco to styl popularny w Europie i Ameryce w latach 20. i 30. XX wieku, widoczny w architekturze, rzeźbie, malarstwie i grafice, a także sztuce użytkowej. Odwoływał się do awangardowych koncepcji artystycznych kubistów, orfistów, ekspresjonistów i futurystów. Akcentował konstrukcję, eksponował walory tworzywa, perfekcję wykonania, funkcjonalność projektu. Charakteryzowało go zamiłowanie do geometrii i kontrastów kolorystycznych, inspirował ruch i dynamika, znamionujące żywiołowe tempo przemian stylu życia. Twórcy przedmiotów w stylu art déco chcieli pogodzic luksus i wyrafinowaną elegancję z komfortem użytkowania i dostępnością swoich wzorów. Śmiało korzystali z nowych technologii i tworzyw. Stosowali złoto, platynę i kamienie szlachetne, egzotyczne gatunki drewma, a także tworzywa sztuczne takie jak bakelit, ebonit czy galalit, chromowane i niklowane metale. Projektanci tej epoki musieli nadać kształt wynalazkom, które wchodziły w powszechne użycie, jak samochody i transatlantyki, kuchenki gazowe, odbiorniki radiowe czy elektryczne czajniki. Więcej o wystawie: https://muzeumwarszawy.pl/wystawa/julia-keilowa-projektantka/

23 MAY 2024 · W pierwszych dekadach XX wieku coraz więcej kobiet zawodowo zajmowało się twórczością artystyczną. Warto tutaj podkreślić zwłaszcza ich rolę w procesie emancypacji wzornictwa. Kobiety aktywnie uczestniczyły w działaniach środowisk i stowarzyszeń artystycznych, które nadawały ton ówczesnej sztuce, takich jak paryska bohema, Warsztaty Wiedeńskie czy rodzime Warsztaty Krakowskie. Artystki związane z tymi ośrodkami zazwyczaj nie miały formalnego, akademickiego wykształcenia. Ich umiejętności były pokłosiem indywidualnych doświadczeń, nauki domowej, edukacji w prywatnych pracowniach czy uczestnictwa w różnego rodzaju kursach. Projektantki z tego pionierskiego pokolenia często poruszały się po rewirach kulturowo przypisanych kobietom, jak tkanina czy ceramika. Zazwyczaj tworzyły prace unikatowe, choć czasami nawiązywały również współpracę z przemysłem. Ich artystyczny i zawodowy sukces wynikał z połączenia talentu, determinacji i konsekwencji. Z dzisiejszej perspektywy ich dokonania okazują się często kluczowe dla ukształtowania współczesnego postrzegania dizajnu. Więcej o wystawie: https://muzeumwarszawy.pl/wystawa/julia-keilowa-projektantka/

23 MAY 2024 · Po pierwszej wojnie światowej projektantki coraz częściej przekraczały krąg działań artystycznych tradycyjnie wiązanych z zajęciami kobiecymi. Do dziedziń uznawanych za niekobiece należało m. in. złotnictwo i metaloplastyka. Zawody te, ze względu na przepisy cechowe i obyczaje, przez długi czas mogli wykonywać jedynie mężczyźni. W wyniku postępującej emancypacji bariery uprzedzeń i społecznego przekonania o tym, co jest właściwe w edukacji dziewcząt, ulegały rozluźnieniu. W okresie międzywojennym projektantki form metalowych wkroczyły do fabryk uzbrojone w dyplomy uczelni artystycznych, dzięki którym projektowanie stało się ich zawodem, a nie tylko życiową pasją. Pierwsze jaskółki ich przemysłowej działalności to rezultat rozszerzania się dizajnerskich rewirów kobiecych działań. W latach 30. XX wieku zawodowo pracujące metaloplastyczki były jednak wciąż nowością, ich grono nie było zbyt szerokie. Wśród tych nielicznych odnaleźć można niezwykle utalentowane projektantki, takie jak Christa Ehrlich, Sylvia Stave i Julia Keilowa. Więcej o wystawie: https://muzeumwarszawy.pl/wystawa/julia-keilowa-projektantka/

23 MAY 2024 · Julia Keil, z domu Ringel (1902-1942) to polska rzeźbiarka i metaloplastyczka. Urodziła się w Stryju w rodzinie żydowskiej. Do gimnazjum chodziła we Lwowie i Wiedniu. W 1922 roku wyszła za mąż za Ignacego Keila. W 1924 roku rodzina zamieszkała w Warszawie. Rok później Keilowa rozpoczęła studia w Państwowej Szkole Sztuk Pięknych na wydziale rzeźby. Od 1932 roku nawiązała współpracę z warszawską firmą platerniczą Fraget, a następnie z fabrykami Norblina i Braci Henneberg. Jej projekty w stylu art déco szybko zyskały uznanie krytyków i klientów. W 1933 roku założyła pracownię metaloplastyczną. W latach 1932-1939 uczestniczyła w życiu artystycznym stolicy, systematycznie prezentowała rzeźby i przedmioty użytkowe na wystawach zbiorowych. W 1937 roku na międzynarodowej wystawie w Paryżu zdobyła złoty medal za projekty platerów dla Frageta. W 1938 roku miała indywidualną wystawę platerów. Keilowa w kołach przyjaciół i artystów zasłynęła swą energią i siłą, była człowiekiem pełnym inicjatywy i pomysłów. W 1939 roku uciekła do Lwowa, gdzie prowadziła pracownię ceramiki. Do Warszawy wróciła w 1941 roku, ukrywała się poza gettem. W 1942 roku (według przekazów rodzinnych: w 1943) została zamordowana przez gestapo. Więcej o wystawie: https://muzeumwarszawy.pl/wystawa/julia-keilowa-projektantka/

23 MAY 2024 · Zaprojektowane przez Julię Keilową przedmioty wyróżniają: wyrazisty styl, wyważona kompozycja oparta na matematycznych proporcjach, dążenie do harmonii, rytmiczność i elegancja. Artystka chętnie zestawiała ze sobą podstawowe bryły geometryczne: stożki, walce, kule, graniastosłupy. Ich układ jest czytelny i precyzyjnie dopasowany, zrównoważony. Mimo silnego zanurzenia w geometrii przedmioty nie są kanciaste. Ostre formy łagodzą wyoblenia, łuki i sierpowate wygięcia. Projekty Keilowej cechuje duża świadomość bryły i przestrzeni. Istotną rolę odgrywają przemyślane, akcentujące zwartą bryłę ażury, które pojawiają się w trzonach albo uchwytach naczyń. Artystka umiejętnie wykorzystywała światło. Połysk, refleksy i kontrastujące z nimi cienie to charakterystyczne cechy srebrzystego metalu. Keilowa potrafiła zręcznie zdynamizować formę. Efekt rucuh wywołują na przykład asymetryczne uchwyty czy uskokowe przełamania. Styl Keilowej szybko zyskał uznanie odbiorców i krytyków. Już w latach 30. XX wieku pojawiły się falsyfikaty i naśladownictwa niektórych jej projektów. Więcej o wystawie: https://muzeumwarszawy.pl/wystawa/julia-keilowa-projektantka/

23 MAY 2024 · Z dzisiejszej perspektywy życie Julii Keilowej postrzegamy jako przykład emancypacji zawodowej kobiet oraz dizajnu. W latach 30. XX wieku była młodą artystką, profesjonalistką realizującą ambicje w dziedzinie projektowania przemysłowego. Dla firm, z którymi współpracowała, jej wzory były powiewem nowoczesności, elegancji i artystycznego sznytu. Prezentowano je zatem na prestiżowych wystawach i dbano o ich reklamę. Podobnie przebiegały kariery artystyczne i zawodowe Christy Ehrlich i Sylvii Stave. Projektantki były niemal rówieśniczkami. Każda miała możliwość kształcenia się na uczelni wdrażającej program nowoczesnego wzornictwa. Fala przemian pozwoliła im rozwinąć talent w dziedzinie "niekobiecej" i postrzeganej w XIX wieku jako nie do końca artystyczna. Znamienny dla projektantek jest również okres zapomnienia po drugiej wojnie światowej. Ponowne otwarcie na działalność Keilowej, Ehrlich czy Stave nastąpiło na przełomie XX i XXI wieku. Jest rezultatem splotu kilku czynników: wzrostu znaczenia dizajnu, ponownego zainteresowania stylem art déco oraz nurtu emancypacyjnego, inicjującego badania nad twórczością kobiet. Więcej o wystawie: https://muzeumwarszawy.pl/wystawa/julia-keilowa-projektantka/

23 MAY 2024 · W latach 30. nie tylko Julia Keilowa projektowała dla firm platerniczych. Wiadomo, że tworzyli dla nich także inni twórcy, ale najczęściej nie znamy ich nazwisk, dlatego że nie dbali tak, jak Keilowa o to, żeby przedmioty weszły do użytku wraz z nazwiskiem. Na wystawie prezentujemy kilkanaście prac metaloplastycznych, których styl wskazuje na rękę Keilowej, ale nie ma pewności, że są to jej dzieła. Więcej o wystawie: https://muzeumwarszawy.pl/wystawa/julia-keilowa-projektantka/

23 MAY 2024 · Bogatsi o wiedze historyczną dotyczącą projektowania proponujemy sprawdzić, jak obecnie przebiega tworzenie sztuki użytkowej i w jaki sposób są przygotowywani do pracy młodzi adepci i adeptki tej dziedziny. Zaprosiliśmy do współpracy studentki i studentów warszawskich uczelni - Akademii Sztuk Pięknych oraz School of Form. Chcieliśmy dowiedzieć się, jak postrzegają projektowanie i jak widzą siebie w tym zawodzie w przyszłości. Efektem działań jest ponad 30 nowoczesnych rozwiązań projektowych, dla których inspiracją były dokonania Julii Keilowej. Swoje realizacje prezentują studentki i studenci z Pracowni Projektowania Ceramiki warszawskiej ASP, którzy pracowali pod kierunkiem Bartosza Mejora. School of Form reprezentuja dwie grupy młodych twórczyń i twórców, kształcących się w specjalnościach: industrial design, wspierani przez Małgorzatę Malinowską i Sarę Boś, oraz domestic design z pracowni prowadzonej przez Bartosza Muchę i Aleksandrę Kędziorek. Więcej o wystawie: https://muzeumwarszawy.pl/wystawa/julia-keilowa-projektantka/