تذکار یک تجربه خونین
دیپلماسی انقلابی و مبادرت مجاهدین به آن، طی ۴دهه نبرد نفس‌گیر با استبداد دینی، امر تازه‌یی نیست. سازمان مجاهدین خلق ایران و شورای ملی مقاومت با افتخار و سربلند به سیاست انقلابی برای به شکست کشاندن سیاست ننگین و خائنانهٔ مماشات دست یازیده و خواهند یازید. گذشت آن زمان که سرنوشت یک خلق دردمند در مدار بستهٔ بین ارتجاع، استبداد و استعمار بسته می‌شد و «از ما بهتران»! آنچه را که می‌خواستند می‌بریدند و می‌دوختند و عالی‌ترین مصالح ملی و میهنی در سکوت سربریده می‌شد و خلق با دیدگان اشکبار و جگر گداخته بر کناره می‌رفت.

نگاهی به پیشینهٔ مبارزات انقلابی به ما می‌آموزاند که خلق و رشیدترین فرزندانش برای به دست آوردن آزادی، کم فدا نکرده‌اند اما در بزنگاه میوه‌چینان، فرصت‌طلبان و پارازیت‌های جنبش سر رسیده و دست‌آوردهای جنبش را به نفع خود مصادره کرده و سرنوشت بدتری را برای مردم رقم زده‌اند.

سیاه‌ترین و در عین‌حال ذیقیمت‌ترین تجربه به یغما بردن انقلاب ـ در زد و بند با طرف‌حساب‌های خارجی ـ در عصر خودمان و با به قدرت رسیدن خمینی اتفاق افتاده است.



مگر می‌خواهیم لعنت بشویم. نه!
با ظهور مقاومت ایران در افق مبارزات انقلابی میهنمان، به پرچمداری سازمان مجاهدین، عصر جدیدی فراروی مردم و تاریخ ایران گشوده شد؛ عصری که در آن پیشتاز در عین وفاداری تا بن استخوان به اصول و آرمانهای انقلاب باید با چشم باز و هوشیار مراقب باشد که مصالح خلق به قربانگاه نرود و ارتجاع به تاراج دست‌آوردهای انقلاب ننشینند.

فریادهای برانگیخته و شورشی مسعود رجوی، در میتینگ رشت در ۱۴اسفند۵۸ این تعهد و سوگند مجاهدین را به خلق اعلام کرد:

«ولی مگر ما در مسیر احقاق حقوق خلقمان از پا می‌نشینیم؟

مگر پرچم سرداران، پرچم کوچک‌خان و مصدق را فرو می‌گذاریم؟ مگر می‌خواهیم لعنت بشویم. نه! ما سوگند خوردیم که راه را ادامه بدهیم.

در این تردیدی نیست، در این تردیدی نیست که نسل به خون شسته ما، نسل به خون تطهیر شده ما، که اعتقاداتش، مکتبش و رویه سیاسی‌اش را از میان شکنجه‌گاهها و از میان میدانهای اعدام به دست آورده، مشعل کوچک خان و مشعل مصدق را هر چه محکمتر در دست خواهد فشرد و هیهات، هیهات بر آنهایی که فکر می‌کنند با این فشارها می‌توانند مشعل سرداران را از دست ما بیرون بیاورند. نه به خدا، نه، ما وفا داریم».



کارکرد خون شهیدان و رنج اسیران
اکنون در ادامهٔ مسیر، مقاومت ایران از هر طرف راه را بر استبداد دینی سد کرده است. بزرگترین اقدام مقاومت و در کانون آن سازمان مجاهدین، گل گرفتن سیاست مماشات بین نظام آخوندی با لابی‌ها و مماشات‌چیان بین‌المللی است. سیاستی که اگر مقاومت ایران با چشمان هوشیار و اراده‌ای خستگی‌ناپذیر وارد آن نمی‌شد، می‌توانست نظام ولایت فقیه را از تیغ سرنگونی به در ببرد و با ارزان‌فروشی منابع و سرمایه‌های ملی ایران به ادامهٔ حیات آخوندها در میهنمان برای دهه‌های طولانی مدد برساند.

دیپلماسی انقلابی مجاهدین با تکیه بر حقانیت مقاومت و خون شهیدان و رنج زندانیان توانست خشت به خشت با کار و تلاش طاقت‌فرسا، در کوچه‌ها و خیابانهای شهرهای اروپا، آمریکا، کانادا و دیگر کشورهای جهان راه باز کند و از طریق افکار عمومی آن کشورها به پارلمانها و دولتها راه یابد و باعث چرخش در افکار و تصمیم‌گیریها شود. این دیپلماسی با کار مینیاتوری توانست علاوه بر خارج کردن خود از لیست سیاه تروریستی، ماهیت دیکتاتوری آخوندی و سران آن را به جهانیان بشناساند و مماشات با آخوندها را نامشروع نماید. به یمن همین سیاست انقلابی بود که شکست شاخ اتمی هیولای دینی ممکن شد.



اذعان استبداد دینی به موفقیت‌های دیپلماسی انقلابی مجاهدین
از نشانه‌های موفقیت این سیاست، اذعان دشمن به موفقیت آن است.

«(مجاهدین) از سال‌ها پیش با فعالیت‌های فشرده، زمینه‌های اقدامات گستردهٔ کنگره علیه نظام را مهیا کرده‌اند. یادمان نرفته که همین تیرماه سال جاری اکثریت مجلس نمایندگان آمریکا (۲۲۱رأی مثبت) از هر دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه، با تصویب قعطنامهٔ ۳۷۴ضمن خط و نشان کشیدنهای بسیار علیه جمهوری اسلامی از (مجاهدین) و سرکردهٔ آنها و استراتژی شوم آنها (براندازی) حمایت کرد.

تجربه هم نشان داده با توجه به زیرساختی که (مجاهدین) طی ۳دههٔ اخیر در فضای سیاسی آمریکا، به‌ویژه در کنگره ایجاد کردند، به اهداف سیاهی که علیه نظام دارند، می‌رسند». (مستقل. ۲۵آذر۹۹)

دقت کنید، دشمن ترم‌هایی را به کار می‌برد که از قضا بیانگر استقلال و سخت‌کوشی مجاهدین در دیپلماسی انقلابی است. ترم‌هایی مانند «فعالیت‌های فشرده» و «زیرساختی که مجاهدین طی ۳دهه در فضای سیاسی آمریکا و در کنگره ایجاد کردند» از قضا به این واقعیت گواهی می‌دهد که آنچه مجاهدین به دست‌ آورده‌اند محصول عرق جبین و کد یمین و خون شهیدان و رنج زندگانشان بوده است. زیرا در دنیایی که بر منافع پراگماتیستی سیاسی استوار است، کسی برای کسی تره خورد نمی‌کند.



دادگاه اسدی
جیغ بنفش استبداد دینی از دست دیپلماسی انقلابی مجاهدین آنگاه به عرش اعلی می‌رسد که می‌بیند این سیاست دیپلمات تروریست‌های نظام را به پای میز محاکمه می‌کشاند.

«(مجاهدین) در اروپا در حال تأثیر‌گذاریهای خود بر پارلمانها و کانون‌های سیاسی و قضایی، علیه نظام هستند. بارزترین نمونهٴ آن هم دادگاهی است که در آنتورپ بلژیک برای دیپلمات رسمی جمهوری اسلامی، آقای اسدالله اسدی به‌راه انداخته‌اند. در این توطئه برای نخستین‌بار در تاریخ اروپا، یک دیپلمات رسمی در حال خدمت، به جرم واهی تروریسم مورد محاکمه قرار می‌گیرد. اقدامی که هر چند بسیار ناحق، اما می‌تواند برای نظام دارای پیامدهای سیاسی و حقوقی جدی باشد. به‌ویژه این‌که (مجاهدین) و شخص سرکرده آنان، در شهادت‌نامه‌های سراپا جعل خود، بالاترین سطوح مسئولان جمهوری اسلامی را، متهم به تروریسم کرده‌اند». (همان منبع)

***

آری این هنوز از نتایج سحر است. باش تا صبح دولتت برآید. بیچاره قلم به مزد نظام که برای خلاصی از دست مجاهدین به وزارت اطلاعاتش توصیه می‌کند که جنگ روانی علیه مجاهدین راه بیندازد تا این‌قدر انرژی آنها به‌صورت مونیستی روی سرنگونی و کله‌پا کردن رژیم متمرکز نباشد. نمی‌داند که پیش‌تر وزارت بدنام با دولت دست‌نشانده در عراق همهٔ این شیوه‌ها را آزموده است؛ و جناب قلم به‌مزد مقداری دیر تشریف آورده‌اند.