در حالی که سراسر کشور در آتش کرونا می‌سوزد و مردم بی‌دفاع از پیر و جوان مانند برگ خزان بر زمین می‌ریزند، گرانی و افزایش روز‌به‌روز قیمت‌ها که برخی آن را بدتر از کرونا می‌دانند، دمار از روزگار مردم و به‌خصوص اقشار تهیدست و محروم درآورده است.

سردمداران رژیم و اعضای دولت روحانی که تا چندی پیش مدعی کنترل اوضاع بودند، اکنون به‌ ناتوانی خود اقرار می‌کنند و از وضعیت موجود نگران و هراسانند. ربیعی، سخنگوی دولت روحانی، روز سه‌شنبه ۱۰تیر در نشست خبری خود تلاش کرد این شرایط را به‌حساب «آثار تخریبی تحریم بی‌سابقه و همپوشانی آن با شیوع بیماری کرونا» بگذارد. روحانی هم که تا پیش از این مرتب وعده می‌داد تا چند روز دیگر اوضاع عادی می‌شود امروز می‌گوید کرونا نه تنها امسال بلکه سال آینده نیز با ما خواهد بود.



سراسر کشور در آتش کرونا
بنا‌ به‌ اعتراف دست‌اندرکاران امور بهداشت و درمان، وضعیت به‌لحاظ کرونا، روز‌به‌روز بدتر می‌شود. سخنگوی وزارت بهداشت رژیم در گزارش روز ۱۱تیرماه در حالی که با اعلام آمار مهندسی شده و تفکیک مبهم استانها به‌ ۲وضعیت قرمز و هشدار، وخامت اوضاع را اندکی کم‌رنگ جلوه دهد، از ۱۴۱فوتی، ۸استان قرمز و ۷استان در وضعیت هشدار خبر داد.

معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت ۵۰درصد آزمایش‌های کرونا در ایران، منجر به‌بستری بیمار می‌شود در حالی که این نسبت قبلاً ۲۵درصد بود.

زالی، رئیس ستاد کرونا در استان تهران، گفت: «مجموع بستری‌های عادی و جدید نسبت به‌ روز قبل ۷/۹درصد رشد نشان می‌دهد».

در استانها و شهرهای دیگر وضع از این هم بدتر است. از جمله مدیرکل شبکه بهداشت و درمان بندر ماهشهر گفت: طی ۴۰روز گذشته آمار مبتلایان به‌کرونا در این شهرستان بیش از ۶برابر افزایش داشته است.

تلویزیون رژیم در استان خراسان رضوی اعلام کرد مشهد شرایط حادی را می‌گذراند.

مردم در همه جا رژیم را مسئول اصلی این وضعیت فاجعه‌بار می‌دانند. روحانی، ربیعی و سایر مهره‌های نظام نیز تلاش می‌کنند با برجسته کردن کرونا به‌عنوان یک بحران و معضل جهانی نقش خود را چه در اعلام بسیار دیرهنگام ورود ویروس به کشور و چه در خودداری از قرنطینه کردن مردم و فرستادن بیرحمانهٔ آنها به روی میدان مین کرونا پرده‌پوشی کنند.

متخصصان و مقام‌های وزارت بهداشت، با اشاره به‌نتایج شیوه‌ ایمنی رمه‌ای که رژیم در رابطه با کرونا در پیش گرفته، مرگ ۱ تا ۲ و حتی ۳میلیون نفر را پیش‌بینی می‌کنند. این ناشی از همان سیاست کلان‌تلفات و استفاده از آن به‌عنوان سپر انسانی است که رهبر مقاومت ایران در تاریخ ۲۳فروردین ۹۹ آن را افشا کرد.



وضعیت وخیم اقتصادی و افزایش حرکت‌های اعتراضی
پابه‌پای کرونا، وضعیت اقتصادی و اجتماعی هم روز‌به‌روز رو به‌ وخامت می‌رود. مقامات و رسانه‌های رژیم اذعان می‌کنند که از دست دولت هیچ کاری برای مهار آن ساخته نیست. به‌عنوان مقایسه در بحران ارزی سال گذشته که قیمت ارز به‌ ۱۹هزار تومان رسید، فرمان دست دولت بود و دولت روحانی که خودش نرخ ارز را بالا برده و به‌ این نحو پول جذب کرده بود، دوباره آن را پایین کشید، ولی این بار چنین توانی ندارد و همتی، رئیس بانک مرکزی، صراحتاً گفت ما آن‌قدر ارز نداریم که بخواهیم پول‌پاشی کنیم و قیمت ارز را پایین بیاوریم.

افزایش قیمت ارز که ناشی از کاهش ارزش پول و قدرت خرید آن است، شاخص افزایش قیمت همهٔ کالاهاست که با همان نسبت بالا رفتن قیمت ارز دارد بالا می‌رود و استخوان‌های مردم و اقشار حقوق‌بگیر زیر فشار آن دارد خرد می‌شود.

ربیعی، سخنگوی دولت که خود یک عنصر کهنه‌کار امنیتی است، در نشست خبری ۱۰تیرماه با ابراز وحشت از پیامدهای امنیتی این اوضاع گفت: «آثار و علائم به‌حرکت در آمدن جریان‌های ناامن‌کننده داخل کشور را هم ما داریم مشاهده می‌کنیم از سوی بدخواهان کشورمان ما یک وضعیت بی‌سابقه‌ای را در این دوره تاریخی داریم... در کنار اینها عملیات روانی گسترده هم در کشور دارد صورت می‌گیرد».

این صریح‌ترین ابراز نگرانی یک مهرهٔ حکومتی از ابعاد خطر امنیتی ناشی از بحران‌های فراگیر رژیم است که کرونا به‌ آن ضریب زده و خیزش‌های مردم به‌جان آمده و قیام عمومی را در چشم‌انداز قرار داده است.

نگرانی ربیعی بی‌دلیل نیست. در روزهای اخیر به‌طور کاملاً نمایانی حرکت‌های اعتراضی اقشار مختلف بالا گرفته است. در همین رابطه یکی از کارگزاران رژیم در روزنامه حکومتی مستقل(۱۱تیر) گفت: «قرار گرفتن اکثریت مردم در زیر خط فقر، تاریک بودن آینده معیشت خانواده‌ها، تبعیض، ناامیدی و نارضایتی‌های گسترده ناشی از آنها... تبعات و مخاطرات غیرقابل انکار اجتماعی محتمل و برآمده از آن» را در پی دارد.

رژیم برای مهار اوضاع تنها با یک شیوه آشناست و آن هم افزایش اعدام و سرکوب و تشدید جو رعب است. اگر چه اعدام‌ها به‌طور کلی تاثیری رعب‌آور دارند اما به‌گمان دژخیمان حاکم، هنگامی که خطر قیام مطرح است، اعدام قیام‌کنندگان نمی‌تواند نتیجه مورد نظر آنها را تأمین کند. از این‌رو رژیم به‌ تبلیغات و زمنیه‌سازی برای اعدام ۳تن از دستگیرشدگان قیام آبان دست‌زده است؛ اما در این زمینه بسیار محتاطانه حرکت می‌کند. روزنامهٔ حکومتی مستقل ۱۱تیر علت این هراس و احتیاط را مورد اشاره قرار داده و می‌نویسد: «خدا نیاورد آن روز را که فضاسازی و جبهه‌گیری دشمنان داخلی و خارجی بر ذهن و روان مردم تأثیر گذارد و آنان ماجراهایی مثل حکم اعدام علیه ۳جوان(که در قیام ۹۸ شرکت کردند) را از منابع خارجی بشنوند و باور کنند».