Japoński artysta Taisuke Mohri postrzegany jest dziś nie tylko jako wirtuoz prac rysunkowych, ale także jako baczny obserwator rzeczywistości, ktoś, kto w swej pracy koncentruje się na niepokojącym doświadczeniu własnej obecności. Szczególnie jego portrety przedstawiające odbicie w lustrze są niezwykle intrygujące i nośne w interpretacje. Jego rysunki przedstawiające dwa lustra ustawione naprzeciw siebie, otwierają w kompozycji wyimaginowaną przestrzeń i sugerują ucieczkę portretowanej osoby w osobliwą przestrzeń podobną do labiryntu. Portretowana osoba przed lustrem wpatruje się w siebie, podczas gdy obraz, który widzi, jest wyświetlany w lustrze na przeciwległej ścianie, a następnie z powrotem zostaje odbity do zwierciadła przed postacią, a potem odpowiednio pomniejszony znowu odbija się w lustrze aż do zatarcia się zwierciadlanego odbicia w mikroskopijnym pomniejszeniu. Tym samym przedstawienie lustrzanego odbicia staje się metaforą refleksji nad samym sobą. Dla japońskiego artysty lustro staje się nie tylko przyrządem służącym samopoznaniu, ale służy też do analizy rzeczywistości.