پروازصلح و آزادي
اقدامات رژيم در برابر جنبش صلح:
چنانچه قبلا اشاره کردیم سالهای ۶۰ تا ۶۵ مملو از جنگ مقاومت با ضد انقلاب غالب و مغلوب بود که به اخراج بنی صدر و قاسملو انجامید .قابل توجه اینکه رژیم آخوندی که مواجه با تلاشهای شورای ملی مقاومت علیه جنگ طلبی خمینی و ایجاد جنبش صلح بودتلاش میکرد که از این اخراج ها علیه مقاومت بهره‌برداری کند و درنهایت وقتي رژيم بخاطر جنبش صلح خواهی شورای ملی مقاومت در ایران و جهان دكان جنگ طلبي‌اش بواقع تخته شده بود، ازطريق دولت فرانسه بر روي مسعود رجوی فشارآورد و در همين رابطه براي اينكه فشارش را روي دولت فرانسه بالا ببرد چند تن از فرانسويها را در لبنان توسط حزب الله به گروگان گرفت.
در آن زمان نخست وزير فرانسه ژاك شيراك که اهل معامله و زد و بند با رژيم بود به همين لحاظ هياتي را مسئول مذاكره با رژيم براي آزاد كردن گروگانها كرد چون دولت فرانسه ميدانست كه حزب الله تمامي اقدامات تروريستي خود را بدستور رژيم خميني انجام ميدهد و وارد معامله با رژیم شد و رژيم هم شرط آزاد كردن گروگانها را اخراج مسعود رجوی و يا ممانعت از هر گونه فعاليت در خاك فرانسه قرار داد. بعد از اين فرانسه فشارهايش را به مسئول شورا يعني مسعود رجوی بالا برد و گفت شما تنها در اين كشور پناهنده هستيد و نمي‌توانيد فعاليت سياسي بكنيد.
بعد از اينكه مشخص شد كه دولت فرانسه بدلیل معامله با رژیم ،از خواسته هايش كوتاه نميـآيد، مسعود رجوی گفت پس ما از فرانسه ميرويم. همان زمان رسانه ها نيز افشاگري هاي زيادي از اقدامات معامله گرايانه دولت شيراك انجام دادند.
پروازی بغایت خطیر
تصمیم این پرواز به دنبال توطئه خبیثانه رژیم آخوندی و شیراک بود و خمینی بجد دنبال ضربه زدن به مسعود رجوی بود حتی قصد ربودن او را داشت که نوار مکالمه رژیم با سفیر خود در سوئیس و با مقامات سوئیس را افشا و توطئه آدم رباعی را خنثی کردیم اما در عین حال این پرواز میتوانست مورد حمله هواهی رژیم قرار گیرد به همین دلیل باید با طرح‌های امنیتی ویژه و ریسک پذیری انجام میگرفت. نيمه‌شب هفدهم خردادماه 1365، مسعود رجوی خاك فرانسه را به مقصد عراق ترك كرد و از سوي مقامات دولت عراق مورد استقبال رسمي قرار گرفت. مسعود رجوی پس از ورود مستقيما عازم زيارت نجف و كربلا شد.
در همان زمان مسعود رجوی با رئيس جمهور عراق صدام حسين نيزديدار كرد و در اين ديدار بر روي استقلال مقاومت ايران تاكيد كرد و گفت تا زمانيكه نيروهاي عراقي در خاك عراق بودند ما با شما مي جنگيديم. و حمله آنهارا به ايران نيز محكوم كرد و گفتند كه ما به اينجا با هدف صلح به عراق آمده ايم و هدف ديگري نداريم در همان زمان روزنامه هاي عراقي نيز نوشتند كه : «رهبري عراق به مقاومت ايران و استقلال ايدئولوژيك و سياسي و آزادي عمل آن در نيل به اهدافش احترام مي‌گذارد. وي تاكيد كرد روابط عراق با مقاومت ايران بر پايه‌هاي صلح، احترام متقابل به حق حاكميت ملي و احترام به انتخاب ايدئولوژيك و سياسي هر دو ملت و همكاري متقابل براي بنيادگذاشتن پايه‌هاي صلح و ثبات در منطقه استوار مي‌باشد.»
البته تصميم شوراي ملي مقاومت مبني بر انتقال محل اقامت مسئول شورا از اروپا به عراق، طي اجلاس فوق‌العادهٌ شورا در تاريخ 23 ارديبهشت 1365 اتخاذ گرديد. بيانيه شوراي ملي مقاومت ضرورتهاي اين تصميم‌گيري تاريخي را چنين توضيح داده است: «رژيم خميني كه با شدت‌گرفتن روزافزون بحران داخلي روبروست مي‌كوشد تا از يكسو با راه‌انداختن حركتهاي «مخالف» دست‌آموز نظير دار و دستهٌ بازرگان و شركا و انواع «سازمانها» و «نهضت»هاي تقلبي «مجاهدين» ساخت كارگاههاي خاك گرفتهٌ قم يا امتياز دادن به برگهاي سياسي سوخته و مدعيان بي‌اعتبار خود در خارج كشور،‌ جنبش مقاومت انقلابي را منزوي كند. و از سوي ديگر با توسل به شيوه‌هاي رايج خود، از جمله گروگانگيري و شانتاژ سياسي،‌كشورهاي ديگر را براي فلج‌كردن جنبش انقلابي تحت فشار قرار دهد...»
چنانکه فوقا اشاره کردیم سازمان ازسال ۶۴ دنبال تمرکز نیرو در منطقه بود و میخواست به نحوی شورا و رهبری را به منطقه مرزی جهت گسترش تهاجم علیه رژیم منتقل کنیم. این هدف با تشکیل ارتش آزادیبخش توسط مسعود رجوی صورت گرفت. و به سرعت رشد کرده و ده ها عملیات کوچک و بزرگ انجام داد.
خمینی بقای نظامش را با تکیه برجنگ و صدور ارتجاع در خارج و اختناق در داخل ایران، میدید و درپیشبرد این خط بیش از هزار میلیارد دلار هزینه کرد و صدها هزار کشته بجا گذاشت و چند میلیون اسیر و آواره شدند و ده‌ها شهر ویران شده بجای گذاشت. و میگفت که تا آخرین خشت در تهران به جنگ ادامه میدهیم (به صحبتهای خمینی گوش کنید)
و ارتش پس از 100 رشته عملیات در مدت یکسال و پس از تصرف مهران در عملیات چلچراغ و منهدم کردن دو لشگر زرهی خراسان و به غنیمت گرفتن ۲ میلیارد تسلیحات سنگین شامل توپ ،تانک ،نفر بر،کاتیوشا و چند صد خودرو، خمینی عملا سرنگونی خود را در ادامه جنگ دید (صحبتهای خمینی که توان ادامه نداشت) وبرخلاف همه ادعاهای قبلی بر ادامه جنگ به هرقیمت ناگزیر جام زهر آتش بس را سرکشید و گفت آبرویم را با خدا معامله کردم و دلیلش را هم نمیگویم.
خمینی هرگز خواب پایان جنگ را هم نمی‌دید وبی رحمانه مردم ایران و بخصوص جوانان و حتی دانش آموزان را با وعده بهشت فریفته آنان را هزار هزار روی میدانها مین می فرستاد .
خمینی که بقائش در صدور ارتجاع و گسترش اختناق در داخل می‌دید،با طرح صلح و آزادی امکان صدور ارتجاع در منطقه و اختناق در داخل از بین می‌رفت.
لازم به ذکر است که در مقابل چنین جنایت خمینی تنها و تنها شورا و سازمان بود که برغم تمامی لجن پراکنیهای رژیم و دم و دمبالچه هایش در خارج واتهام وابستگی به صدام ،پرچم صلح را رو در روی خمینی به اهتزاز در آورد و این بهای سنگین را بجان خرید.واقعا جز رهبری سازمان هیچ شخصیت سیاسی و گروهی نبود که مانع این خونریزی و ویرانگری باشد و همه علیه مجاهدین و در حمایت از خمینی بودند اما واقعیت نشان داد که باصلح چگونه مانع قتل عام نوجوانان و ویران شدن ده ها شهر و بی خانمانی میلیونها انسان گردید.