مجاهدین تهدید اصلی خمینی بعد از انقلاب
غول ارتجاع مذهبي كه در زمان شاه براثر نفوذ و موقعيت مجاهدين که در شيشه بود، پس از انقلاب ضد سلطنتی و ربودن انقلاب توسط خمینی، از شيشه بيرون آمد. وقتی خمینی به قدرت رسید، ماهيت ارتجاعي و قرون وسطايي اش به صورت انحصارطلبي در عملكردهاي سركوبگرانهٌ ارتجاعي فوران كرد. درصحنه سياسي مجاهدين به خاطر موقعيت سياسي و مذهبي شان تهديدی برای حاكميت خميني بوده و درنتیجه هدف سركوب قرارگرفتند. درسطح جامعه, نخستن اقدام عملی خمینی سرکوب زنان بود. آنها كمتر از يك ماه بعد از انقلاب, با موج گسترده اخراج ازكار و تحميل حجاب اجباري رو به رو شدند.
هیچ شخصیت و جریان سیاسی و اجتماعی جرأت ایستادن در مقابل او را نداشتند
شریعمتداری یکی از چهار مرجع ایران بود که درسال ۴۲برای بستن دست شاه از محاکمه خمینی مرجعیت او را اعلام کرد. این مرجع با این سابقه در مقابل خمینی تسلیم و خلع لباس شد.
خمینی فرمان اعدام بدون دادگاه و قتل عام زندانیان سیاسی را داد اما تنها منتظری بود که به اعدام زندانیان اعتراض کرد و بلافاصله خمینی او را از قائم مقامی خود حذف کرد.
خمینی برای اختیارات ولی فقیه حد و مرزی قائل نبود (صدای خمینی دررابطه ولایت فقیه)
خمینی جنگ ضد میهنی را پس از اعلام آتش بس توسط عراق درسال 1361 و تخلیه کامل نیروهایش از ایران تا ۷ سال ادامه داد.
حتی رؤسای کشورهای اسلامی پیشنهاد آتش بس همراه با دادن صد میلیارد دلار غرامت به خمینی را دادند اما او بدلیل جنگ طلبی و صدور ارتجاع، نپذیرفت.
مجاهدین(تهدید اصلی) ازدیدگاه خمینی
خميني, مجاهدين را كه يك نيروي سياسي متشكل و مسلمان و داراي سابقه مبارزاتي در مقابل رژيم شاه بودند, تهديد سياسي و اجتماعي و اسلام ارتجاعی خودش مي‌ديد. وي در ديدارهاي معدودش با رهبران مجاهدين يا در پيامهايي كه از طريق فرزندش احمد مي فرستاد, با مجاهدين يك حرف بيشترنداشت: هژموني او را بپذيرند و با او در سركوب و حذف دگرانديشان غير مسلمان همكاري كنند. می‌گفت: شما كه جوان تحصيلكرده و مسلمان هستيد, برويد و در دانشگاهها در مقابل غير مسلمانها از« اسلام» (اسلام ارتجاعی خمینی) دفاع کنید. اما مجاهدین که اسلام انقلابی رهائی‌بخش را در مدت ۱۴ سال رنج و شکنج و فدای شهدای شان بدست آورده ‌بودند، رهبری مجاهدین به این خواست خمینی قاطعانه پاسخ رد داد و اين, گناه اصلي مجاهدين و سر آغاز جدايي صفوف انها از خميني بود. در اولين روزهای سقوط شاه, خميني و آخوندهاي تحت فرمانش, مرزبندي ديني و بحثهاي اعتقادي را به ميان مي كشيدند.
اما مجاهدين بر اولويت مباحثي مانند آزاديهاي دموكراتيك, نفي انحصار طلبي و چماقداري, تشكيل مجلس مؤسسان, حل مسأله كردستان و اقليتهاي قومي و مذهبي, به رسميت شناختن آزادیها و حقوق زنان و ...تأكيد مي كردند.