Accademia Włoskiego Kina po raz pierwszy przenosi się do filmowej Azji! Takie połączenie jest możliwe dzięki naszemu specjaliście! Gościem spotkania będzie krytyk filmowy i filmoznawca piszący m.in. do Filmwebu i Miesięcznika KINO, znawca kina chińskiego - Wojtek Tutaj.

Jak trafnie podkreśla nasz gość – nie można toczyć dyskusji o najważniejszych osiągnięciach współczesnego kina autorskiego, pomijając dzieła chińskich mistrzów. Od zakończenia rewolucji kulturalnej i ponownego otwarcia Pekińskiej Akademii Filmowej, w Państwie Środka obrodziło wybitnymi talentami reżyserskimi, które zalicza się do Piątej i Szóstej Generacji. Ich inspiracje były niezwykle rozległe, a wpływ na rozwój lokalnego kina artystycznego przemożny. Potwierdzają to niezliczone nagrody na międzynarodowych festiwalach, w tym Złoty Lew w Wenecji dla "Historii Qiu Ju" (1992) i Srebrny Niedźwiedź w Berlinie dla "Roweru z Pekinu" (2001). Dzieła dwóch kompletnie różnych twórców, czyli Zhanga Yimou - ikony chińskiej kultury silnie powiązanej z państwowym przemysłem filmowym, oraz Wanga Xiaoshuaia zaczynającego z pozycji niezależnego reżysera, łączy realistyczny sznyt i obrazowanie chińskiej rzeczywistości bez żadnego filtra estetycznego. "Rower z Pekinu" jawnie nawiązuje do klasycznych "Złodziei rowerów" De Siki, na co wskazuje już sam tytuł, stanowiąc pomost między dokonaniami neorealistów i przedstawicieli Szóstej Generacji. Z kolei "Historia Qiu Ju" robi za wyjątek w alegoryczno-metaforycznej, wysmakowanej formalnie twórczości Zhanga, a na jej pokrewieństwo z filmami włoskich mistrzów zwracał uwagę już w 1993 roku Roger Ebert.

Na spotkaniu Accademii przyjrzymy się bliżej właśnie tym dwóm tytułom - "Historii Qiu Ju" (1992) i "Beijing Bicycle/Rower z Pekinu" (2001). Ale nie tylko. Filmowe połączenie na linii Włochy - Chiny może stać się punktem wyjścia do szerszej refleksji o neorealizmie współczesnym, neorealizmie dziś.

Jak pisała krytyczka filmowa Maria Kornatowska: "Neorealizm, niby zapomniany, zamknięty w podręcznikach historii, ożywa w dramatycznych momentach dziejów społeczeństw. Jest świetnym narzędziem opisu rzeczywistości nabrzmiałej cierpieniem i nadzieją”. Czy rzeczywiście wciąż tak jest?

🐭🌻