Ik bespreek opnieuw de mogelijkheid van een 'evangelische halacha', een christelijke levensweg die voortbouwt op de Joodse Tora en ethiek. Ik benadruk dat niet-joodse christenen ook op deze weg zijn geplaatst door Jezus' werk, en dat de kernverhalen van het christendom functioneel equivalent zijn aan belangrijke Joodse overtuigingen zoals de uittocht uit Egypte en de uitverkiezing van Israël.
Ik stel dat de christelijke geschiedenis tragisch is afgeweken van de Tora, wat uiteindelijk zou bijdragen aan de Holocaust. Het Nieuwe Testament biedt een basis voor evangelische halacha, waarbij ethiek en spiritualiteit samengaan zonder scheiding tussen morele en rituele geboden. Dit wordt geïllustreerd door het apostelconvent in Jeruzalem, waar besloten werd dat christenen gebonden zijn aan halacha.
Ik bekritiseer de latere kerkgeschiedenis voor het verlaten van deze principes, wat leidde tot een scheiding tussen ethiek en spiritualiteit en een verlies van de oorspronkelijke Joodse traditie binnen de christelijke gemeente. Ik concludeer dat de vroege kerk bekend was met de Noachidische geboden, maar dat deze kennis verloren ging toen de kerk een moralistisch perspectief aannam en de diepere betekenissen van de rituele voorschriften vergat.