Αφορμή για να εκφωνήσει ο Κύριος μας την παραβολή του άφρονος πλουσίου, αγαπητοί μου, έλαβε από την διαφωνία δύο αδελφών, οι οποίοι φιλονικούσαν για την διανομή της πατρικής κληρονομιάς. Ο ένας από αυτούς πλησίασε τον Κύριο και τον παρεκάλεσε να μεσολαβήσει για να μοιρασθεί κληρονομιά την οποία προφανώς διεκδικούσε αποκλειστικώς ο άλλος αδελφός. Τότε ο Χριστός στράφηκε προς το πλήθος και τους συμβούλευσε και τους είπε : προσέχετε και φυλαχθείτε από κάθε είδος πλεονεξίας διότι και αν έχει κανείς αφθονία, τα πλούτη του δεν του δίνουν ζωή(Λουκά ιβ 15). Συνέχισε τη διδασκαλία του με την παραβολή που ακούσαμε και κατέληξε με το δίδαγμα : ότι αυτό που συνέβη στον πλούσιο , να πεθάνει χωρίς να απολαύσει τα πολλά αγαθά που είχε αποθηκεύσει στις αποθήκες του, συμβαίνει σε κάθε ένα που θησαυρίζει για τον εαυτό του και δε φροντίζει να γίνει πλούσιος ως προς το Θεό.

Το θέμα είναι εξόχως ενδιαφέρον και επίκαιρο. Βρίσκεται στο κέντρο της ζωής όλων σχεδόν των ανθρώπων από παλιά έως και σήμερα. Όλοι επιδιώκουν να πλουτίσουν. Οι χριστιανοί όμως, οφείλουμε και στο θέμα αυτό να έχουμε διαμορφώσει τη γνώμη, που θέλει και αρέσει στον Κύριο μας, ο οποίος και μας φανέρωσε τη γνώμη του για να την αποδεχθούμε και να διαμορφώσουμε σύμφωνα με αυτή τη ζωή μας. Περί πλούτου, λοιπόν σήμερα ο λόγος.