خامنه‌ای خسته و تکیده به صحنه آمد. این بار به‌بهانهٔ دیدار با مشتی از مزدوران برون‌مرزی رژیم که آنها را «مهمانان کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی» می‌نامید. سران سه‌قوه نظام هم حضور داشتند و مشتی آخوند و کارگزار دیگر رژیم. خامنه‌ای در این جلسه که بحث سیاست خارجی نظام بود، خطاب به سران و کارگزاران رژیم یک حرف جدی داشت که: «امروز بیش از همه چیز احتیاج داریم به پایداری شما مسئولان کشور در همه رده‌ها... آن چیزی که از همه چیز مهمتر است صبر است، بایستی مقاومت کنید، فشارها را تحمل کنید، مشکلات را تحمل کنید!».



پایداری کنید یعنی چه؟ مقاومت در برابر چی؟ تحمل کدام فشارها و مشکلات؟

اشارهٔ خامنه‌ای به بن‌بست برجام و مذاکرات وین است که این روزها به گرهی کور تبدیل شده و رژیم را در یک سرگردانی استراتژیک قرار داده است. عقربه‌های وضعیت اقتصادی رژیم در انتهای محدودهٔ قرمز است و پیاپی آژیرهای فروپاشی اقتصادی، تورم بی‌سابقه، گرانی‌های پیوسته و سرسام‌آور از درون نظام به‌صدا در می‌آید. خودشان می‌گویند صبر مردم از آستانه گذشته و از چشم‌انداز تورم ۳رقمی و دلار ۴۰هزار تومانی و خطر قیام ارتش گرسنگان صحبت می‌کنند.

در چنین شرایطی رژیم به‌شدت نیاز دارد تحریم‌ها، ولو در حد آزاد شدن چند میلیارد دلار از پول‌های بلوکه‌شده‌اش شل شود و برای این منظور خودشان را به‌در و دیوار می‌زنند و پیاپی کاسهٔ گدایی دراز می‌کنند. اما مشکل فراتر از «خواستن»، توان و ظرفیت وارد شدن در مسیری است که به رفع تحریم‌ها یا دست‌کم شل شدن آنها بیانجامد.



خامنه‌ای اگر می‌توانست و ظرفیت داشت که در این مقطع مانند سال۹۲ «نرمش قهرمانانه!» کند و پای میز مذاکره برود، بی‌درنگ می‌کرد. اما وقتی خامنه‌ای در این شرایط بر «تحمل فشارها» توسط سران رژیم تأکید می‌کند، یعنی آن‌قدر ذخایر استراتژیک نظام به ته رسیده که دیگر جای هیچ مانوری برایش باقی نمانده و همان‌طور که در عمل هم نشان داده، با وجود فراهم بودن امکان مذاکره و بفرما زدنهای پیاپی طرفهای اروپایی و آمریکایی، دست‌کم در این مقطع تصمیم ندارد و نمی‌تواند در مسیر توافق هسته‌یی پیش برود. چرا که می‌داند وارد شدن در این مسیر الزامش دادن امتیازاتی مانند دست کشیدن از برنامهٔ موشکی و دخالت منطقه‌یی است که اگر پای آن بیاید، به‌دست خود فرو ریختن هژمونی ولی‌فقیه و فروپاشی نظام را مهر کرده است؛ همان که در خرداد ۹۵ از آن با‌عنوان «تنزل بی‌پایان» نام برد.



صحبت‌های رئیسی جلاد در نشست امروز، هماهنگ و در ادامهٔ صحبت‌های خامنه‌ای و مهر تأییدی بر همین وضعیت رژیم بود. رئیسی با فرافکنی دربارهٔ بحران و بن‌بست برجام گفت: «آنچه آمریکا را و اروپایی‌ها را گرفتار کرده آن عدم تصمیم‌گیری است، تصمیم نمی‌گیرند... الآن مشکل در طرف مقابل است! آنها در تصمیم‌گیری خودشان گرفتار هستند و باید خودشان را از این گرفتاری نجات بدهند!».

اگر ضمیر سوم شخص جمع را در حرفهای رئیسی به ضمیر دوم شخص جمع تبدیل کنیم، دقیقاً مختصات و موقعیت نظام آخوندی در موضوع برجام و مذاکرات وین را تصویر می‌کند: گرفتاری... عدم تصمیم‌گیری... مشکل... و ضرورت نجات از این گرفتاری!