Een heel belangrijk uitgangspunt voor onze theologische beschouwingen wordt door Kuitert besproken in zijn boek "Jezus, nalatenschap van het christendom." Dat vind je in hoofdstuk 10, "Christologie en de religie van Christus," in de eerste paragraaf: "over de joodse context." Een vast en ferm uitgangspunt is dat Jezus een jood uit de eerste eeuw was. Drie zaken kunnen daarmee worden verbonden.  


1. Jezus dacht als een Jood

2. Het Christendom berust op de historische Jezus

3. De Joodse context is niet de dogmatische christologie

Het komt erop aan nauwkeurig te bepalen wat die joodse matrix inhoudt om vast te stellen wat dan eigenlijk toch betekenis kan hebben voor wie binnen die matrix staat. Zoals mij aangereikt door een vriend uit Israël: zonder een nieuwe wending blijft de betekenis van Jezus beperkt tot een onderdeel van de Joodse geschiedenis zonder breuk met de traditie.

"We hebben dan Jezus ook niet nodig, gezien de enorme veelheid van grote Joodse geleerden uit diezelfde tijd."

Ik kies voor eerste visie: een tragische Joodse held wordt de kern van een eschatologische gemeenschap, die geinspireerd wordt door het idee van het komende koninkrijk ter hemelen – niet de Jezus van de dogmatiek moet centraal staan, maar zijn heldhaftige poging een goddelijke interventie uit te lokken door de voetstappen van de Messias te volgen; dat vormt de kern van het latere christendom.